спатыка́ч

‘настойка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. спатыка́ч
Р. спатыкачу́
Д. спатыкачу́
В. спатыка́ч
Т. спатыкачо́м
М. спатыкачы́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)