спатыка́ць гл. спаткаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спатыка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спатыка́ю спатыка́ем
2-я ас. спатыка́еш спатыка́еце
3-я ас. спатыка́е спатыка́юць
Прошлы час
м. спатыка́ў спатыка́лі
ж. спатыка́ла
н. спатыка́ла
Загадны лад
2-я ас. спатыка́й спатыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спатыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спатыка́ць несов., разг.

1. встреча́ть;

2. (о несчастье и т.п.) постига́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спатыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спаткаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спатка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

1. Убачыць, ідучы насустрач або прыйшоўшы куды-н.

С. аднавяскоўца ў горадзе.

2. Выйсці прывітаць каго-н., прыняць.

С. гасцей ля веснічак.

3. Дачакацца наступлення, з’яўлення, надыходу і пад. чаго-н.

С. світанне ў полі.

4. Спасцігнуць каго-н., надарыцца каму-н.

Спаткала яго нейкае ліха.

|| незак. спатыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спатка́нне, -я, н. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спатыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спатыкаць — спаткаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Страка́ць ‘сустракаць, спатыкаць’ (Бяльк., Ян.), страка́ны ‘насланы пры сустрэчы (пра хваробу)’ (Нар. Гом.). Гл. стрэць, сустракаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

настига́ть несов.

1. (догонять) даганя́ць, наганя́ць;

2. перен. спатыка́ць, спасціга́ць; см. насти́чь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сутыка́ць ’сустракаць’ (смарг., Сл. ПЗБ). На думку аўтараў слоўніка, з літ. sutìkti ’тс’, магчыма, пад уплывам спатыкаць, гл. спаткаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спаты́чка ‘(нечаканая) сустрэча’ (Нас., Байк. і Некр.), ‘сутычка, сварка’ (Нас., Сл. ПЗБ). Утворана ад спатыкаць (гл. спаткаць) па ўзору польск. potyczka ‘тс’ або непасрэдна ад польск. з прыст. с‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)