Страка́ць ‘сустракаць, спатыкаць’ (Бяльк., Ян.), страка́ны ‘насланы пры сустрэчы (пра хваробу)’ (Нар. Гом.). Гл. стрэць, сустракаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)