сомне́ние сумне́нне, -ння ср.;

его́ взяло́ сомне́ние яго́ ўзяло́ сумне́нне;

не подлежи́т сомне́нию не падляга́е сумне́нню, не выкліка́е сумне́ння;

◊

без сомне́ния, вне сомне́ния безумо́ўна, бясспрэ́чна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закра́сться сов. закра́сціся;

закра́лось сомне́ние закра́лася сумне́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумне́нне ср. сомне́ние;

узя́ць пад с. — взять под сомне́ние; подве́ргнуть сомне́нию; усомни́ться;

не падляга́е ~нню — не подлежи́т сомне́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паняве́рка ж. сомне́ние, поте́ря ве́ры (во что-л.), разуве́ренность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закра́сціся сов. закра́сться;

сумне́нне ~ра́лася ў душу́ — сомне́ние закра́лось в ду́шу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няве́ра ж., разг. неве́рие ср.; сомне́ние ср.;

н. ў по́спех — неве́рие в успе́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сумне́нне ’няўпэўненасць; няпэўнасць, недавер’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), ст.-бел. сумненье (XV ст., КГС). Укр. сумні́ння, рус. сомне́ние (з *сумнѣние, куды была ўведзена прыстаўка со‑ з ц.-слав. — Фасмер, 3, 716), стараж.-рус. сумьнѣние, польск. sumienie, ст.-польск. sǫmnienie, пазней sumnienie, балг. съмне́ние ’сумненне, падазрэнне’, ст.-слав. сѫмьнѣние ’тс’. З першаснага *sąmnienie, аддзеяслоўнага дэрывата ад прасл. *sǫmьněti ’мець сумненне, працівіцца, супраціўляцца’, параўн. укр. сумни́тися, ст.-рус. сумьнѣтися, ст.-польск. sǫmnieć się ’сумнявацца’, серб.-харв. súmnjati ’сумнявацца, падазраваць’, якое ад прасл. *sǫmьną, дэрывата ад прасл. *sъ‑mьněti ’думаць; сумнявацца, падазраваць’; гл. сум (Бязлай, 3, 31; Борысь, 586; Фасмер, там жа; ЕСУМ, 5, 474–475). Басай–Сяткоўскі (Słownik, 350) бачаць тут кальку лац. con‑scientia — s‑umnienie. Параўн. сумна 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зарони́ть сов.

1. разг. (бросить) кі́нуць; (забросить) закі́нуць;

со́лнце зарони́ло лучи́ в ко́мнату со́нца кі́нула про́мні ў пако́й;

2. (вызвать, возбудить) пасе́яць, вы́клікаць, узбудзі́ць;

зарони́ть сомне́ние пасе́яць (вы́клікаць) сумне́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сомни́тельный

1. (возбуждающий сомнение) няпэ́ўны; сумні́ўны;

сомни́тельный успе́х няпэ́ўны (сумні́ўны) по́спех;

2. (подозрительный) падазро́ны; сумні́ўны;

челове́к с сомни́тельным про́шлым чалаве́к з падазро́ным (сумні́ўным) міну́лым;

3. (двусмысленный) двухсэ́нсавы;

сомни́тельный комплиме́нт двухсэ́нсавы кампліме́нт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мучи́тельный паку́тлівы; (причиняющий боль) балю́чы; (ужасный) страшэ́нны; (невыносимый) нясце́рпны; (адский) пяке́льны;

мучи́тельное сомне́ние паку́тлівае (страшэ́ннае) сумне́нне;

мучи́тельный ка́шель балю́чы (страшэ́нны) ка́шаль;

мучи́тельная жа́жда нясце́рпная (страшэ́нная) сма́га;

мучи́тельная боль пяке́льны (нясце́рпны, страшэ́нны) боль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)