соба́ка ж. 1. прям., перен. саба́ка, -кі м.;
поро́дистая соба́ка паро́дзісты саба́ка;
охо́тничья соба́ка паляўні́чы саба́ка; 2. (спец. символ) сліма́к, -ка́ м.;
◊
вот где соба́ка зары́та вось дзе саба́ка закапа́ны;
с соба́ками не сы́щешь з саба́кам не зно́йдзеш;
и соба́ками не загна́ть і саба́камі не заго́ніш;
соба́ку съесть (на чём-л.) саба́ку з’е́сці (на чым-небудзь);
соба́к ве́шать (на кого-л.) саба́к ве́шаць (на каго-небудзь);
соба́к гоня́ть саба́к ганя́ць;
как ко́шка с соба́кой як кот з саба́кам;
соба́ке — соба́чья смерть погов. саба́ку — саба́чая смерць;
ну́жен (нужна́, нужно́) как соба́ке пя́тая нога́ патрэ́бен (патрэ́бна) як саба́ку пя́тая нага́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
овча́рка (собака) аўча́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
енотови́дный янотападо́бны;
енотови́дная соба́ка янотападо́бны саба́ка;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ла́йкаI (собака) ла́йка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аўча́рка ж. (собака) овча́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Саба́кі ’гульня’ (Бяльк.). Рус. паўн. соба́ка ’палка, якой ганяюць сучку, шар у гульні’, укр. соба́ка ’назва некаторых з гуляючых у гульню пыж’. Да сабака 1, 2, але семантычная матывацыя няясная, паколькі апісанне гульні адсутнічае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цю́цька м.
1. соба́ка ж., соба́чка ж.;
2. прост., бран. соба́ка ж., пёс
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падружэ́йны: п. саба́ка охот. подруже́йная соба́ка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
янотападо́бны енотови́дный;
я. саба́ка — енотови́дная соба́ка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перекуса́ть сов. перакуса́ць;
соба́ка всех перекуса́ла саба́ка ўсіх перакуса́ў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)