снято́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.
Невялікая азёрная рыба сямейства корушкавых, пашыраная ў паўночнай Еўропе.
|| прым. снятко́вы, -ая, -ае.
С. суп (са сняткоў).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
снято́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
снято́к |
сняткі́ |
| Р. |
снятка́ |
снятко́ў |
| Д. |
снятку́ |
снятка́м |
| В. |
снятка́ |
снятко́ў |
| Т. |
снятко́м |
снятка́мі |
| М. |
снятку́ |
снятка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
снято́к, -тка́ м., зоол. снето́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
снято́к, ‑тка, м.
Дробная прамысловая азёрная рыба сямейства корушак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Снято́к ‘дробная азёрная рыбка сямейства корушкавых’ (ТСБМ; віц., З нар. сл.; Жук.), ‘гальян азёрны’ (маг., Жук.), снядкі (снѣдки) ‘сорт рыбы’ (дзісн., Яшк. Мясц.), снітка ‘нейкая рыба’ (пін., там жа). Рус. наўг. снито́к, снято́к, паўн.-усх. снето́к. Ст.-рус. снѣтъ (XVI–XVII стст.). Дапускаецца запазычанне са швед. дыял. stint ‘дробная марэна’, дац. stint ‘рыба накшталт вугра’, або с.-н.-ням., н.-ням. stint, адкуль ням. Stint ‘корушка’, або з фін. sintti ‘сняток’ з наступнай мэтатэзай; гл. Міклашыч, 312; Праабражэнскі, 2, 347; Тапароў, Этимология–1978, 158 і наст. Фасмер (3, 698) мяркуе таксама аб магчымасці запазычання ў ст.-рус. форме *смѧтъ з нейкай скандынаўкай крыніцы і потым пераходу ў *снѧтъ аналагічна ст.-рус. імені Къснѧтинъ = Константин. Для славен. snẹ̑tec, серб.-харв. snetac Бязлай (3, 280) дапускае запазычанне з рускай. Гл. таксама ЕСУМ, 5, 333–334. Параўн. стынка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
снето́к зоол. снято́к, -тка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
снятко́вы снетко́вый, снето́чный; см. снято́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сты́нка ‘азёрная корушка, сняток Osmerus eperlanus’ (Ласт., Жукаў; мёрск., Жыв. НС; Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, Касп.). Праз польск. stynka ‘тс’ з ням. Stint ‘тс’; гл. Брукнер, 524; Нававейскі, Zapożyczenia, 116; Фасмер, 3, 789; Усачова, Слав. ихт. терм., 49. Герд (Бел. лекс., 37) мяркуе пра лакальнае запазычанне з літ. stinka, stinta ‘тс’ у суседнія гаворкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)