Сло́нім

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сло́нім
Р. Сло́німа
Д. Сло́німу
В. Сло́нім
Т. Сло́німам
М. Сло́німе

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Сло́нім м., г. Сло́ним

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сло́ним г. Сло́нім, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Надхлішча, nadchliszczo ’адрыжка’ (слонім., Арх. Федар.). Гл. натхла, тхло.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лягава́ць ’лайдачыць, ленавацца’ (слонім., Сцяшк. Сл.). Да ля́га 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расшадо́баць ’уразумець, дайсці да сэнсу’ (слонім., Жыв. НС). Ад шадобаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Наду́ндзіцца ’напіцца ўдосталь, уволю’ (слонім., Нар. лекс.), ’нассацца’ (Сцяц.). Гл. дундзець, дунда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мы́тлахам ’хутка’ (слонім., Сцяшк. Сл.), мытлям ’імгненна’ (дзятл., там жа). Да мотлах (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лямце́ць ’ісці трушком, бегчы’ (слонім., Жыв. сл.). Няясна. Магчыма ад ляце́ць з устаўным ‑м‑ (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тумкачы́ ‘страва з бульбы’ (слонім., Сл. рэг. лекс.). Гл. такмачы, тукмачыць з перастаноўкай зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)