слаба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм., неадабр.).
Слабы ў якіх-небудзь адносінах чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слаба́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
слаба́к |
слабакі́ |
| Р. |
слабака́ |
слабако́ў |
| Д. |
слабаку́ |
слабака́м |
| В. |
слабака́ |
слабако́ў |
| Т. |
слабако́м |
слабака́мі |
| М. |
слабаку́ |
слабака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
слаба́к, -ка́ м., разг. слаба́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слаба́к, ‑а, м.
Разм. жарт. Слабы ў якіх‑н. адносінах чалавек. [Валька:] — Вяртайся, Уладзік, прашу цябе... Тут і дыхаць цяжка. [Уладзік:] — Ну і вяртайся, калі ты такі слабак... Хадкевіч. — Ліцейную тэхналогію ведае, — ківае галавою Пятро, — а ў мадэлях — слабак. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недалу́га м. и ж., разг. слаба́к, хиля́к; недотёпа
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уло́мак, -мка м., разг. (употребляется чаще с отрицанием) слаба́к;
ты сам не ўло́мак зрабі́ць гэ́та — ты сам не слаба́к сде́лать э́то
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Недачупа́лле ’недарэка, някемлівы чалавек’ (пух.; чэрв., Жыв. сл.), недачупилы ’недаразвіты, мізэрны’ (там жа), ’не зусім разумны’ (Сл. ПЗБ). Відаць, з неда- і цупаць ’экспр. ісці’ (чэрв., Сл. ПЗБ), параўн. дакладны структурны адпаведнік названаму прыметніку — нядошлы ’слабак, хваравека’ (ТС); для некаторых значэнняў не выключана сувязь з тупіць ’кеміць, цяміць’. Праблематычнай застаецца сувязь з літ. čiupaila ’неразумны’, якую прапануюць аўтары «Слоўніка беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча», у сувязі з няяснасцю паходжання самога літоўскага слова (вытворнае ад čiupti ’хапаць’?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)