слаба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм., неадабр.).

Слабы ў якіх-небудзь адносінах чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слаба́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. слаба́к слабакі́
Р. слабака́ слабако́ў
Д. слабаку́ слабака́м
В. слабака́ слабако́ў
Т. слабако́м слабака́мі
М. слабаку́ слабака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

слаба́к, -ка́ м., разг. слаба́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слаба́к, ‑а, м.

Разм. жарт. Слабы ў якіх‑н. адносінах чалавек. [Валька:] — Вяртайся, Уладзік, прашу цябе... Тут і дыхаць цяжка. [Уладзік:] — Ну і вяртайся, калі ты такі слабак... Хадкевіч. — Ліцейную тэхналогію ведае, — ківае галавою Пятро, — а ў мадэлях — слабак. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаба́к м разм, жарт Schwächling m -s, -e; Wáschlappen m -s, - (пагард)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

недалу́га м. и ж., разг. слаба́к, хиля́к; недотёпа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уло́мак, -мка м., разг. (употребляется чаще с отрицанием) слаба́к;

ты сам не ўло́мак зрабі́ць гэ́та — ты сам не слаба́к сде́лать э́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schwächling

m -s, -e слабаво́льны чалавек; слаба́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

weakling [ˈwi:klɪŋ] n. derog. слаба́к; сла́бае стварэ́нне; слабаво́льная асо́ба;

Don’t be a weakling! Не будзь слабаком!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

weakling

[ˈwi:klɪŋ]

1.

n.

слаба́к -а́ m.

2.

adj.

1) слабы́, кво́лы

2) слабаво́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)