скі́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скі́д скі́ды
Р. скі́ду скі́даў
Д. скі́ду скі́дам
В. скі́д скі́ды
Т. скі́дам скі́дамі
М. скі́дзе скі́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скід, -у, М -дзе, м.

У геалогіі: перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

|| прым. скі́давы, -ая, -ае.

Скідавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скід (род. скі́ду) м., геол. сброс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скід, ‑у, М ‑дзе, м.

У геалогіі — перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скід ‘узараны загон з двайной баразной пасярэдзіне, склад’ (лёзн., Яшк.; полац., Нар. лекс.). Да скідваць, аналагічна склад 3 (гл.) < складваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сброс м.

1. (действие) скіда́нне, -ння ср., скі́дванне, -ння ср.;

сброс ще́бня скіда́нне (скі́дванне) шчэ́беню (дру́зу);

2. геол. скід, род. скі́ду м.;

3. (водосбор) гидр., техн. вадаскі́д, -ду м.;

4. карт. знос, род. зно́су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)