скі́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скі́д скі́ды
Р. скі́ду скі́даў
Д. скі́ду скі́дам
В. скі́д скі́ды
Т. скі́дам скі́дамі
М. скі́дзе скі́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скід, -у, М -дзе, м.

У геалогіі: перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

|| прым. скі́давы, -ая, -ае.

Скідавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скід (род. скі́ду) м., геол. сброс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скід, ‑у, М ‑дзе, м.

У геалогіі — перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скід

т. 14, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

скід м геал Verschíebung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Скід ‘узараны загон з двайной баразной пасярэдзіне, склад’ (лёзн., Яшк.; полац., Нар. лекс.). Да скідваць, аналагічна склад 3 (гл.) < складваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uskok, ~u

м. геал. скід

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

block fault, block faulting

Geol. блёкавыя зрушэ́ньні, скід -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Verwérfung

f -, -en

1) адхіле́нне

2) геал. скід; гл. verwerfen*

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)