скрыпа́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Музыкант, які іграе на скрыпцы.

|| ж. скрыпа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрыпа́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скрыпа́ч скрыпачы́
Р. скрыпача́ скрыпачо́ў
Д. скрыпачу́ скрыпача́м
В. скрыпача́ скрыпачо́ў
Т. скрыпачо́м скрыпача́мі
М. скрыпачу́ скрыпача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скрыпа́ч, -ча́ м. скрипа́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрыпа́ч, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на скрыпцы. Манера трымаць скрыпку і смык і сама ігра сведчылі аб тым, што Іван Тадорык быў добрым скрыпачом. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрипа́ч скрыпа́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мімае́здам, прысл.

Разм. Праездам, па дарозе. Скрыпач мімаездам даў канцэрт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на фартэпіяна. Яго [Джорджэ Энеску] нястомная канцэртная дзейнасць дырыжора, скрыпача і нярэдка піяніста рана прынесла яму сусветную вядомасць. «Беларусь». Выступалі піяніст, скрыпач, спяваў хор. Мядзёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віртуо́з, ‑а, м.

Артыст (звычайна музыкант), які выдатна валодае тэхнікай свайго мастацтва. Віртуоз-скрыпач. // Чалавек, які дасягнуў вышэйшай ступені майстэрства ў сваёй рабоце. У паэме «Пан Тадэвуш» Міцкевіч паказаў сябе майстрам-віртуозам. Лойка.

[Іт. virtuoso.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэртма́йстар, ‑а, м.

1. Першы скрыпач — саліст сімфанічнага або опернага аркестра.

2. Музыкант, які ўзначальвае адну са струнных груп аркестра (скрыпак, альтоў, віяланчэлей). Канцэртмайстар скрыпак. Канцэртмайстар віяланчэлей.

3. Піяніст-акампаніятар, які развучвае партыі са спевакамі.

[Ням. Konzertmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́пачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Памянш.-ласк. да скрыпка. Падрос музыка, зрабіў сабе скрыпачку ды пайшоў у свет. Якімовіч.

скрыпа́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да скрыпач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)