скрыпа́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Музыкант, які іграе на скрыпцы.

|| ж. скрыпа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрыпа́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скрыпа́ч скрыпачы́
Р. скрыпача́ скрыпачо́ў
Д. скрыпачу́ скрыпача́м
В. скрыпача́ скрыпачо́ў
Т. скрыпачо́м скрыпача́мі
М. скрыпачу́ скрыпача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скрыпа́ч, -ча́ м. скрипа́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрыпа́ч, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на скрыпцы. Манера трымаць скрыпку і смык і сама ігра сведчылі аб тым, што Іван Тадорык быў добрым скрыпачом. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрыпа́ч Geiger m -s, -, Violiníst [vĭo-] m -en, -en;

скрыпа́ч-віртуо́з Violinvirtuose [vĭo´li:nvır-] m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скрипа́ч скрыпа́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fiddler [ˈfɪdlə] n. скрыпа́ч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

violinist [vaɪəˈlɪnɪst] n. скрыпа́ч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мімае́здам, прысл.

Разм. Праездам, па дарозе. Скрыпач мімаездам даў канцэрт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skrzypek

м. скрыпач

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)