склеро́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. склеро́з
Р. склеро́зу
Д. склеро́зу
В. склеро́з
Т. склеро́зам
М. склеро́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

склеро́з, -у, м.

Ушчыльненне органаў у выніку перараджэння іх тканкі ў цвёрдую злучальную тканку, у шчыльную масу.

С. сасудаў.

С. ныркі.

|| прым. склераты́чны, -ая, -ае і склеро́зны, -ая, -ае.

Склератычны працэс.

Склерозныя з’явы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склеро́з, -зу м., мед. склеро́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склеро́з мед. склеро́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склеро́з, ‑у, м.

Хвароба, якая выяўляецца ў паталагічным ушчыльненні розных органаў, выкліканым гібеллю функцыянальных элементаў і заменай іх злучальнай тканкай. Склероз сэрца.

[Ад грэч. sklérōsis — зацвярдзенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склеро́тык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на склероз.

|| ж. склераты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)