сканцэнтрава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сканцэнтрава́нне |
| Р. |
сканцэнтрава́ння |
| Д. |
сканцэнтрава́нню |
| В. |
сканцэнтрава́нне |
| Т. |
сканцэнтрава́ннем |
| М. |
сканцэнтрава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сканцэнтрава́нне ср. (действие) сосредото́чение
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сканцэнтрава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сканцэнтраваць і сканцэнтравацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адзінаўла́ддзе, -я, н.
Сканцэнтраванне ўлады ў руках адной асобы; паўната, неабмежаванасць чыёй-н. улады.
|| прым. адзінаўла́дны, -ая, -ае.
А. валадар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сосредото́чение сканцэнтрава́нне, -ння ср., засяро́джанне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адзінаўла́ддзе, ‑я, н.
Сканцэнтраванне ўлады ў адных руках; паўната, неабмежаванасць чыёй‑н. улады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сосредото́чие воен. сканцэнтрава́нне, -ння ср., засяро́джанне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ска́рбніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.
1. уст. Месца захоўвання дарагіх рэчаў, каштоўнасцей.
Княжаская с.
2. перан. Сукупнасць культурных, духоўных каштоўнасцей, сканцэнтраванне чаго-н. вельмі каштоўнага.
Паэзія Якуба Коласа і Янкі Купалы — с. беларускай літаратуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
напру́жанне, -я, н.
1. гл. напружыць.
2. Сканцэнтраванне намаганняў, затрата вялікай энергіі, сіл для ажыццяўлення чаго-н.
Слухаць з напружаннем.
3. Ненатуральнае становішча, напружанасць у якой-н. галіне дзейнасці.
Н. міжнародных адносін.
4. Велічыня, якая характарызуе сілу ціску або расцяжэння, што прыходзіцца на адзінку плошчы цвёрдага цела (спец.).
5. Велічыня, якая характарызуе работу электрычных сіл пры перамяшчэнні электрычнага зараду (спец.).
Электрычнае н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
згу́стак, ‑тка, м.
Густая маса, камячок, які ўтварыўся пры загусценні вадкасці. Згустак смятаны. □ Пятрусь Саўчык выцер потным рукавом згусткі крыві і прышпорыў каня. Каваль. // перан.; чаго. Канцэнтрацыя, сканцэнтраванне чаго‑н. Рылееў не пісаў спецыяльна песні, песню стварыў народ, які адабраў самы згустак тэксту ў сорак радкоў з адной думы, названай Рылеевым «Смерць Ермака». «Беларусь». Верш «Мінула пара дзявочая...» — сапраўды выхаплены з жыцця згустак чалавечай радасці, замілаванасці, смутку. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)