адзінаўла́ддзе, ‑я, н.

Сканцэнтраванне ўлады ў адных руках; паўната, неабмежаванасць чыёй‑н. улады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)