серафі́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

У хрысціянскай і іўдзейскай рэлігіі — шасцікрылы анёл вышэйшага рангу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

серафі́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. серафі́м серафі́мы
Р. серафі́ма серафі́маў
Д. серафі́му серафі́мам
В. серафі́ма серафі́маў
Т. серафі́мам серафі́мамі
М. серафі́ме серафі́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

серафі́м м., рел. серафи́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

серафі́м, ‑а, м.

У іудзейскай і хрысціянскай міфалогіі — шасцікрылы анёл вышэйшага рангу.

[Ад стараж.-яўр. serāphīm (мн.).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серафи́м рел. серафі́м, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

басі́ць, башу, басіш, басіць; незак.

Гаварыць, спяваць басам. «Што Сашка, — у сенцах басіць Серафім, — Пагутару з ім я па шчырасці, Гандзя, Даўно ўжо хачу я пагутарыць з ім...». Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)