сенажа́ць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сенажа́ць |
сенажа́ці |
| Р. |
сенажа́ці |
сенажа́цей
сенажа́цяў |
| Д. |
сенажа́ці |
сенажа́цям |
| В. |
сенажа́ць |
сенажа́ці |
| Т. |
сенажа́ццю |
сенажа́цямі |
| М. |
сенажа́ці |
сенажа́цях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сенажа́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. Месца, дзе расце трава на сена; луг.
Скарыстаць пад с.
Пакасіць сенажаці.
2. Час касьбы.
Пачалася с.
|| прым. сенажа́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сенажа́ць ж.
1. сеноко́сное уго́дье, луг м.;
скарыста́ць пад с. — испо́льзовать под луг;
касі́ць ~ці — коси́ть луга́;
2. (место косьбы) сеноко́с м., поко́с м.;
пайсці́ на с. — пойти́ на сеноко́с (поко́с)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сенажа́ць, ‑і, ж.
1. Травастой; месца, дзе расце трава на сена; луг. Касіць сенажаці. □ Жанкі жалі сярпамі жыта, а мужчыны дакошвалі купістую сенажаць. Чорны. Пахнуць сенажаці звялаю травою. Астрэйка. Па абодва бакі дарогі ляжала скошаная сенажаць. Чарнышэвіч. // Месца касьбы. [Алег] разам з.. [хлопчыкамі] ездзіў на сенажаць, наглядаў, як працавалі трактарныя сенакасілкі, ганяў на начлег калгасных коней, хадзіў на рыбалку. Гамолка.
2. Пара, калі пачынаюць касіць. Рыхтаваліся да сенажаці. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сенажа́ць ‘травастой; месца, дзе расце трава на сена; луг’, ‘пара касьбы сена’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Некр. і Байк., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ), санажа́ць ‘тс’ (Сл. ПЗБ), сено́жаць ‘месца сенакосу, луг’ (ТС), ст.-бел. сеножать ‘тс’ (Скарына). Укр. сіножа́ть ‘луг’, палес. синожа́ть ‘час касьбы’, ‘луг’, рус. старое сеножа́ть ‘луг’, стараж.-рус. (1150 г.) сѣножать ‘тс’, польск. sianożeć ‘тс’, харв. Senožet (тапонім), славен. senožȇt ‘тс’, ст.-слав. сеножѧть ‘лугавіна’ (ESJSt, 13, 805). Прасл. *senožętь ‘касьба сена; сенакос; луг, прызначаны для касьбы’. Паводле Слаўскага (SP, 2, 47), архаічнае складанае слова ад *seno ‘сена’ і žęti ‘жаць’. Гл. таксама Сной₁, 562.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
многаметро́вы, -ая, -ае.
Працягласцю на многа метраў.
Многаметровая сенажаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
куп’і́сты, -ая, -ае.
3 купінамі.
Куп’істая сенажаць.
|| наз. куп’і́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пако́ша, -ы, мн. -ы, -ко́ш і -аў, ж.
Скошаная сенажаць.
|| прым. пако́шавы, -ая,-ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лу́г
‘сенажаць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лу́г |
лугі́ |
| Р. |
лу́гу |
луго́ў |
| Д. |
лу́гу |
луга́м |
| В. |
лу́г |
лугі́ |
| Т. |
лу́гам |
луга́мі |
| М. |
лу́зе |
луга́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
муро́г
‘сенажаць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
муро́г |
мурагі́ |
| Р. |
мурагу́ |
мураго́ў |
| Д. |
мурагу́ |
мурага́м |
| В. |
муро́г |
мурагі́ |
| Т. |
мураго́м |
мурага́мі |
| М. |
мурагу́ |
мурага́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)