сенажа́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сенажа́тны |
сенажа́тная |
сенажа́тнае |
сенажа́тныя |
| Р. |
сенажа́тнага |
сенажа́тнай
сенажа́тнае |
сенажа́тнага |
сенажа́тных |
| Д. |
сенажа́тнаму |
сенажа́тнай |
сенажа́тнаму |
сенажа́тным |
| В. |
сенажа́тны (неадуш.)
сенажа́тнага (адуш.) |
сенажа́тную |
сенажа́тнае |
сенажа́тныя (неадуш.)
сенажа́тных (адуш.) |
| Т. |
сенажа́тным |
сенажа́тнай
сенажа́тнаю |
сенажа́тным |
сенажа́тнымі |
| М. |
сенажа́тным |
сенажа́тнай |
сенажа́тным |
сенажа́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сенажа́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сенажаці, уласцівы ёй. Выйшлі з ёй [дзяўчынай], дзе сенажатная краса Зіхцела, як вясёлкі мнагацветны ўзор. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сенажа́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. Месца, дзе расце трава на сена; луг.
Скарыстаць пад с.
Пакасіць сенажаці.
2. Час касьбы.
Пачалася с.
|| прым. сенажа́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)