сенае́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			сенае́д | 
			сенае́ды | 
			
		
			| Р. | 
			сенае́да | 
			сенае́даў | 
			
		
			| Д. | 
			сенае́ду | 
			сенае́дам | 
			
		
			| В. | 
			сенае́да | 
			сенае́даў | 
			
		
			| Т. | 
			сенае́дам | 
			сенае́дамі | 
			
		
			| М. | 
			сенае́дзе | 
			сенае́дах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
сенае́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Дробнае насякомае атрада сенаедаў з доўгімі тонкімі вусікамі, якое харчуецца лішайнікамі, грыбкамі і расліннымі рэшткамі.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
сеное́д зоол. сенае́д, -да м.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)