сенае́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сенае́д |
сенае́ды |
| Р. |
сенае́да |
сенае́даў |
| Д. |
сенае́ду |
сенае́дам |
| В. |
сенае́да |
сенае́даў |
| Т. |
сенае́дам |
сенае́дамі |
| М. |
сенае́дзе |
сенае́дах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сенае́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Дробнае насякомае атрада сенаедаў з доўгімі тонкімі вусікамі, якое харчуецца лішайнікамі, грыбкамі і расліннымі рэшткамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сеное́д зоол. сенае́д, -да м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)