селёдка ж. селядзе́ц, -дца́ м.; собир. селядцы́, -цо́ў мн.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сяле́дчык м., разг. селёдка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Селёзка рэдка ‘рыба чахонь, Pelecus cultratus (L.)’ (Жук.). Maбыць, з рус. селёдка < сельдь ‘селядзец’, паколькі сустракаецца ва ўсходніх раёнах (гом., маг.). Перанос назвы на чахонь адбыўся з прычыны знешняга падабенства.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сялётка ’селядзец з ікрой’ у супастаўленні селядзец — малочнік (валож., мін., Сл. ПЗБ). З рус. селёдка ’селядзец’, параўн. селядзец (гл.); цікавае размежаванне па палавой прыкмеце сінонімаў у народнай мове, гл. і выпадак кантамінацыі запазычанага і ўласнабеларускага слова — селёдок: одзін селёдок з ікрою (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́макнуць сов., в разн. знач. вы́мокнуть;
селядзе́ц вы́мак — селёдка вы́мокла;
пасе́вы ~клі — посе́вы вы́мокли;
в. да ні́ткі — вы́мокнуть до ни́тки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Селядзе́ц ‘марская рыба, якая ўжываецца ў ежу ў салёным ці вэнджаным выглядзе’ (Нас., ТСБМ, Шымк. Собр., Бяльк., Касп., Шат., Косіч, Стан., Варл., ЛА, 4). Укр. селеде́ць ‘селядзец’, оселе́дець ‘казаны чуб’, рус. сельдь, селёдка, польск. śledź ‘тс’, чэш., славац. sleď ‘тс’. Запазычанне да XII ст. з ст.-сканд. sild, síld, ст.-швед. sild ‘селядзец’, швед. sill, нарв. sil ‘тс’; гл. Міклашыч, 290; Торп, 441; Праабражэнскі, 2, 274; Брукнер, 530; Фасмер, 3, 597. Бел. і ўкр. словы з ⁺сьлдь, аформленага рознымі суфіксамі, параўн. Каламіец, Рыбы, 132. Борысь (615) узнаўляе паўн.-прасл. *seldь ‘селядзец’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
селядзе́ц, -дца́ м. селёдка ж., сельдь ж.;
астраха́нскія ~дцы́ — астраха́нская сельдь;
◊ як селядцо́ў у бо́чцы — как се́льдей в бо́чке;
насі́цца як кот з ~дцо́м — погов. носи́ться как ку́рица с яйцо́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)