свети́ть несов. свяці́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сия́ть несов.
1. (светить) ззяць, свяці́ць; (блестеть) блішча́ць; (сверкать) зіхаце́ць;
2. перен. ззяць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засвети́ть сов.
1. запалі́ць;
засвети́ть фона́рь, све́чку запалі́ць ліхта́р, све́чку;
2. фото засвяці́ць;
3. (начать светить) прост. засвяці́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засвяці́ць I сов. (начать светить) засвети́ть;
со́нца ~ці́ла ў акно́ — со́лнце засвети́ло в окно́
засвяці́ць II сов., фото засвети́ть;
з. плёнку — засвети́ть плёнку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мелька́ть несов.
1. мільга́ць, мільгаце́ць; мітусі́цца;
мелька́ют очерта́ния го́рода мільга́юць абры́сы го́рада;
2. (прерывисто светить) блі́скаць; (мерцать) мігце́ць;
мелька́ют огоньки́ блі́скаюць (мігця́ць) аге́ньчыкі;
в глаза́х мелька́ет у вача́х мігці́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Свяці́ць ‘выпраменьваць святло; ззяць’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр.). Укр. світи́ти, рус. свети́ть, стараж.-рус., ст.-слав. свѣтити, польск. świecić, в.-луж. swecić, н.-луж. swesiś, чэш. svítiti, славац. svietiť, серб.-харв. svétiti, славен. světili, балг. све́тя ‘тс’. Прасл. *světiti ‘свяціць’. Роднасныя літ. švaitýti, švaitaũ ‘свяціць’, ст.-інд. 3 а. адз. л. aş́vait ‘заблішчаў’; гл. Траўтман, 310; Фасмер, 3, 575. Сной₁ (623) узводзіць да і.-е. базы *ku̯ei̯t‑ ‘свяціцца; светлы, белы’. Іншая ступень чаргавання ў світаць, свіцецца (гл.). Аддзеяслоўныя ўтварэнні свяці́ла ‘светач для лучыны’ (гарад., Нар. лекс.), свеце́льнік ‘прыстасаванне для асвятлення хаты лучынай’ (ТС), якому адпавядаюць ст.-польск. świetelnik ‘падсвечнік’, серб. дыял. светелник ‘металічная падстаўка для лучыны пры асвятленні хаты’ (СДЗб, 29, 525) і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
свяці́ць I несов.
1. свети́ть;
ме́сяц свяці́ў у акно́ — луна́ свети́ла в окно́;
ён мне ~ці́ў запа́лкамі — он мне свети́л спи́чками;
2. (виднеться) свети́ться;
у во́кнах све́цяць агні́ — в о́кнах све́тятся огни́;
3. (воспринимать зрением) ви́деть;
паку́ль во́чы све́цяць — пока́ глаза́ ви́дят;
◊ с. го́лым це́лам — ходи́ть в лохмо́тьях;
с. вача́мі — горе́ть от (со) сты́да, хло́пать глаза́ми
свяці́ць II несов., церк. святи́ть;
с. ваду́ — святи́ть во́ду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)