сарамлі́вы, -ая, -ае.

1. Які саромеецца, бянтэжыцца; нясмелы.

С. хлапец.

2. Непрыстойны.

Сарамлівыя словы.

|| наз. сарамлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сарамлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сарамлі́вы сарамлі́вая сарамлі́вае сарамлі́выя
Р. сарамлі́вага сарамлі́вай
сарамлі́вае		 сарамлі́вага сарамлі́вых
Д. сарамлі́ваму сарамлі́вай сарамлі́ваму сарамлі́вым
В. сарамлі́вы (неадуш.)
сарамлі́вага (адуш.)		 сарамлі́вую сарамлі́вае сарамлі́выя (неадуш.)
сарамлі́вых (адуш.)
Т. сарамлі́вым сарамлі́вай
сарамлі́ваю		 сарамлі́вым сарамлі́вымі
М. сарамлі́вым сарамлі́вай сарамлі́вым сарамлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сарамлі́вы стыдли́вый; засте́нчивый, стесни́тельный; смущённый, конфу́зливый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарамлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які лёгка саромеецца, бянтэжыцца; нясмелы. Сарамлівы ад прыроды, Пятро заўсёды адчуваў сябе няёмка і быў нязграбны сярод незнаёмых. Шамякін. Алёша ніколі не танцаваў. Ён быў сарамлівы, ніколі не жартаваў з дзяўчатамі, моўчкі трымаўся ў баку ад іх. Дуброўскі. // Які выяўляе хваляванне, збянтэжанасць, нясмеласць. [Андрэй] усміхнуўся: усмешка ў яго была добрая, нібы сарамлівая. Мележ. Голас гарманіста вінаваты, сарамлівы. Бядуля. // Поўны хвалявання, збянтэжанасці, нясмеласці. Любоў гэта сапраўдная — чыстая і сарамлівая. У. Калеснік.

2. Непрыстойны. Калі Язэп апавядаў аб сваім блуканні, аб тым, як цяжка ажаніцца, а яшчэ цяжэй даказаць без метрыкі валасному старшыні, што радзіўся, Настуля трэслася ад злосці і лаяла ўсіх самымі сарамлівымі словамі... Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарамлівы, сарамяжы, сарамяжлівы, сарамяжны, цнатлівы, канфузлівы, ціхманы (абл.); баязлівы, нясмелы, нерашучы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

вінава́та-сарамлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінава́та-сарамлі́вы вінава́та-сарамлі́вая вінава́та-сарамлі́вае вінава́та-сарамлі́выя
Р. вінава́та-сарамлі́вага вінава́та-сарамлі́вай
вінава́та-сарамлі́вае		 вінава́та-сарамлі́вага вінава́та-сарамлі́вых
Д. вінава́та-сарамлі́ваму вінава́та-сарамлі́вай вінава́та-сарамлі́ваму вінава́та-сарамлі́вым
В. вінава́та-сарамлі́вы (неадуш.)
вінава́та-сарамлі́вага (адуш.)		 вінава́та-сарамлі́вую вінава́та-сарамлі́вае вінава́та-сарамлі́выя (неадуш.)
вінава́та-сарамлі́вых (адуш.)
Т. вінава́та-сарамлі́вым вінава́та-сарамлі́вай
вінава́та-сарамлі́ваю		 вінава́та-сарамлі́вым вінава́та-сарамлі́вымі
М. вінава́та-сарамлі́вым вінава́та-сарамлі́вай вінава́та-сарамлі́вым вінава́та-сарамлі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саро́мны, см. сарамлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канфу́злівы, -ая, -ае (разм.).

Які лёгка канфузіцца, бянтэжыцца; сарамлівы.

|| наз. канфу́злівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сарамя́жлівы, -ая, -ае.

Тое, што і сарамлівы (у 1 знач.).

|| наз. сарамя́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засте́нчивый сарамлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)