санато́рыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
санато́рыя |
санато́рыі |
| Р. |
санато́рыі |
санато́рыяў |
| Д. |
санато́рыі |
санато́рыям |
| В. |
санато́рыю |
санато́рыі |
| Т. |
санато́рыяй санато́рыяю |
санато́рыямі |
| М. |
санато́рыі |
санато́рыях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
санато́рыя, ‑і, ж.
Уст. Санаторый.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
буды́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.
Жылое, адміністрацыйнае ці гаспадарчае збудаванне.
Будынкі санаторыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
санато́рый
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
санато́рый |
санато́рыі |
| Р. |
санато́рыя |
санато́рыяў |
| Д. |
санато́рыю |
санато́рыям |
| В. |
санато́рый |
санато́рыі |
| Т. |
санато́рыем |
санато́рыямі |
| М. |
санато́рыі |
санато́рыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ура́ч, ‑а, м.
Асоба з вышэйшай медыцынскай адукацыяй; доктар. Зубны урач. Санітарны урач. Урач-тэрапеўт. Участковы урач. Галоўны урач санаторыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
курсо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Р мн. ‑совак; ж.
Дакумент на права лячэння і харчавання на курорце, звычайна з забеспячэннем жылплошчай за межамі санаторыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санато́рый, ‑я, м.
Спецыяльна абсталяваная для лячэння і адпачынку ўстанова курортнага тыпу. Ля самага мора, у засені густой паўднёвай зеляніны хаваюцца светлыя маленькія домікі. Гэта — дачы дзіцячага санаторыя. Хомчанка.
[Лац. sanatorium ад sano — лячу, вылечваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папра́віцца, -ра́ўлюся, -ра́вішся, -ра́віцца; зак.
1. Выправіць сваю памылку (звычайна пры выказванні).
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Палепшыцца, змяніцца на лепшае.
Справы паправіліся.
3. Стаць здаравейшым; памажнець.
П. пасля санаторыя.
|| незак. папраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. папра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 2 і 3 знач.).
Пайшло на папраўку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
санато́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да санаторыя. Санаторны кветнік. Санаторнае будаўніцтва. // Які жыве або працуе ў санаторыі. Санаторны ўрач.
2. Такі, што бывае ў санаторыі, уласцівы яму. Санаторнае лячэнне. □ [Ніна:] — Ты ж глядзі, татка, выконвай санаторны рэжым...
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)