Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ура́ч, ‑а, м.
Асоба з вышэйшай медыцынскай адукацыяй; доктар. Зубны урач. Санітарны урач. Урач-тэрапеўт. Участковы урач. Галоўны урач санаторыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
курсо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Рмн. ‑совак; ж.
Дакумент на права лячэння і харчавання на курорце, звычайна з забеспячэннем жылплошчай за межамі санаторыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санато́рый, ‑я, м.
Спецыяльна абсталяваная для лячэння і адпачынку ўстанова курортнага тыпу. Ля самага мора, у засені густой паўднёвай зеляніны хаваюцца светлыя маленькія домікі. Гэта — дачы дзіцячага санаторыя.Хомчанка.
[Лац. sanatorium ад sano — лячу, вылечваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)