самура́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Член прывілеяванага ваенна-феадальнага саслоўя ў Японіі.

2. мн. Наогул прадстаўнік японскіх мілітарыстаў (разм.).

|| прым. самура́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самура́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самура́й самура́і
Р. самура́я самура́яў
Д. самура́ю самура́ям
В. самура́я самура́яў
Т. самура́ем самура́ямі
М. самура́ю самура́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самура́й м. самура́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самура́й самура́й, -ра́я м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самура́й, ‑я, м.

Член прывілеяванага ваенна-феадальнага саслоўя дробных дваран у феадальнай Японіі. // Разм. Прадстаўнік рэакцыйнай японскай ваеншчыны.

[Япон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Самура́й ’гарэзлівае дзіця’, перан. ’насякомае’ (Мат. Гом.). Тыпалагічна хутчэй першасным значэннем будзе ’насякомае’, потым ’гарэзлівае дзіця’. Тады з ⁺са‑мур‑ай, да кораня ‑мур‑, які ў мурашка, муравей (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)