самура́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Член прывілеяванага ваенна-феадальнага саслоўя ў Японіі.

2. мн. Наогул прадстаўнік японскіх мілітарыстаў (разм.).

|| прым. самура́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самура́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самура́й самура́і
Р. самура́я самура́яў
Д. самура́ю самура́ям
В. самура́я самура́яў
Т. самура́ем самура́ямі
М. самура́ю самура́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самура́й м. самура́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самура́й самура́й, -ра́я м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самура́й, ‑я, м.

Член прывілеяванага ваенна-феадальнага саслоўя дробных дваран у феадальнай Японіі. // Разм. Прадстаўнік рэакцыйнай японскай ваеншчыны.

[Япон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самура́й

(яп. samuraj)

член прывілеяванай ваеннай касты ў феадальнай Японіі, а таксама прадстаўнік японскай агрэсіўнай ваеншчыны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Самура́й ’гарэзлівае дзіця’, перан. ’насякомае’ (Мат. Гом.). Тыпалагічна хутчэй першасным значэннем будзе ’насякомае’, потым ’гарэзлівае дзіця’. Тады з ⁺са‑мур‑ай, да кораня ‑мур‑, які ў мурашка, муравей (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

samurai [ˈsæmuraɪ] n. (pl. samurai) самура́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

samuraj

м. самурай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)