салі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. салі́стка салі́сткі
Р. салі́сткі салі́стак
Д. салі́стцы салі́сткам
В. салі́стку салі́стак
Т. салі́сткай
салі́сткаю		 салі́сткамі
М. салі́стцы салі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салі́стка ж. соли́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да саліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Артыст, які выконвае сольную партыю.

С. аперэты.

С. аркестра.

|| ж. салі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

соли́стка салі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)