салі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. салі́стка салі́сткі
Р. салі́сткі салі́стак
Д. салі́стцы салі́сткам
В. салі́стку салі́стак
Т. салі́сткай
салі́сткаю		 салі́сткамі
М. салі́стцы салі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салі́стка ж. соли́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да саліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Артыст, які выконвае сольную партыю.

С. аперэты.

С. аркестра.

|| ж. салі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

соли́стка салі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

soloist [ˈsəʊləʊɪst] n. салі́ст; салі́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

solistka

ж. салістка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

soloist

[ˈsoʊloʊɪst]

n.

салі́ст -а m., салі́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

solo​2 [ˈsəʊləʊ] adj.

1. со́льны;

a solo artist салі́ст; салі́стка

2. адзіно́чны, самасто́йны;

a solo flight самасто́йны палёт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АДАМЕ́ЙКА Марыя Уладзіміраўна

(20.5.1929, Днепрапятроўск — 13.6.1990),

беларуская спявачка. Засл. арт. Беларусі (1963). З 1952 салістка Дзярж. нар. хору Беларусі. Выканальніца бел. нар. жартоўных песень і прыпевак (сола і ў дуэце з Г.Аўдзеенка).

т. 1, с. 91

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)