сава́нна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Трапічны стэп з рэдкімі дрэвамі і хмызнякамі.

|| прым. сава́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сава́нна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сава́нна сава́нны
Р. сава́нны сава́ннаў
Д. сава́нне сава́ннам
В. сава́нну сава́нны
Т. сава́ннай
сава́ннаю		 сава́ннамі
М. сава́нне сава́ннах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сава́нна ж., геогр. сава́нна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сава́нна геогр. сава́нна, -нны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сава́нна, ‑ы, ж.

Стэп у іранічным поясе з рэдкімі дрэвамі і калючым хмызняком. // толькі мн. (сава́нны, ‑аў). Прыродныя зоны трапічных стэпаў, размешчаныя абапал экватара.

[Ісп. sabana.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)