рэфо́рма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэфо́рма |
рэфо́рмы |
| Р. |
рэфо́рмы |
рэфо́рм рэфо́рмаў |
| Д. |
рэфо́рме |
рэфо́рмам |
| В. |
рэфо́рму |
рэфо́рмы |
| Т. |
рэфо́рмай рэфо́рмаю |
рэфо́рмамі |
| М. |
рэфо́рме |
рэфо́рмах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рэфо́рма, -ы, мн. -ы, -фо́рм і -аў, ж.
1. Пераўтварэнне, змена, перабудова чаго-н.
Р. адукацыі.
Р. правапісу.
Грашовая р.
2. Пераўтварэнне ў якой-н. галіне палітычнага жыцця, якое не датычыць асноў існуючага сацыяльнага ладу.
Палітычныя рэформы.
|| прым. рэфо́рменны, -ая, -ае (да 2 знач.; уст.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэфо́рма, ‑ы, ж.
Змена, пераўтварэнне чаго‑н.; перабудова. Рэформа правапісу. Грашовая рэформа. Аграрная рэформа. // Пра адмену прыгоннага права ў Расіі ў 1861 г.
[Фр. reforme ад лац.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рэфо́рма ’змена, пераўтварэнне’, ’перабудова’ (ТСБМ). З рус. реформа ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рефо́рма рэфо́рма, -мы ж.;
социа́льная рефо́рма сацыя́льная рэфо́рма;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цэнаўтварэ́нне, -я, н.
Працэс фарміравання цэн на тавары і сістэмы цэн наогул.
Рэформа цэнаўтварэння.
|| прым. цэнаўтвара́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зяме́льны, -ая, -ае.
1. гл. зямля.
2. Які мае адносіны да землеўладання (у 1 знач.) і да земляробства.
Зямельнае права.
Зямельная рэформа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рабаўні́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які прыводзяць да разарэння каго‑н.; грабежніцкі. Рабаўніцкая палітыка царскага ўраду. Рабаўніцкая рэформа 1861 г.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зяме́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да зямлі 1 (у 5 знач.), звязаны з ёй. Зямельны ўчастак. Зямельны фонд.
2. Які мае адносіны да землеўладання, да землекарыстання. Зямельная рэнта. Зямельная рэформа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)