рэфо́рма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэфо́рма рэфо́рмы
Р. рэфо́рмы рэфо́рм
рэфо́рмаў
Д. рэфо́рме рэфо́рмам
В. рэфо́рму рэфо́рмы
Т. рэфо́рмай
рэфо́рмаю
рэфо́рмамі
М. рэфо́рме рэфо́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рэфо́рма, -ы, мн. -ы, -фо́рм і -аў, ж.

1. Пераўтварэнне, змена, перабудова чаго-н.

Р. адукацыі.

Р. правапісу.

Грашовая р.

2. Пераўтварэнне ў якой-н. галіне палітычнага жыцця, якое не датычыць асноў існуючага сацыяльнага ладу.

Палітычныя рэформы.

|| прым. рэфо́рменны, -ая, -ае (да 2 знач.; уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэфо́рма ж. рефо́рма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэфо́рма, ‑ы, ж.

Змена, пераўтварэнне чаго‑н.; перабудова. Рэформа правапісу. Грашовая рэформа. Аграрная рэформа. // Пра адмену прыгоннага права ў Расіі ў 1861 г.

[Фр. reforme ад лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэфо́рма ’змена, пераўтварэнне’, ’перабудова’ (ТСБМ). З рус. реформа ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рефо́рма рэфо́рма, -мы ж.;

социа́льная рефо́рма сацыя́льная рэфо́рма;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэнаўтварэ́нне, -я, н.

Працэс фарміравання цэн на тавары і сістэмы цэн наогул.

Рэформа цэнаўтварэння.

|| прым. цэнаўтвара́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зяме́льны, -ая, -ае.

1. гл. зямля.

2. Які мае адносіны да землеўладання (у 1 знач.) і да земляробства.

Зямельнае права.

Зямельная рэформа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рабаўні́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які прыводзяць да разарэння каго‑н.; грабежніцкі. Рабаўніцкая палітыка царскага ўраду. Рабаўніцкая рэформа 1861 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зяме́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да зямлі ​1 (у 5 знач.), звязаны з ёй. Зямельны ўчастак. Зямельны фонд.

2. Які мае адносіны да землеўладання, да землекарыстання. Зямельная рэнта. Зямельная рэформа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)