ры́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ры́мскі ры́мская ры́мскае ры́мскія
Р. ры́мскага ры́мскай
ры́мскае		 ры́мскага ры́мскіх
Д. ры́мскаму ры́мскай ры́мскаму ры́мскім
В. ры́мскі (неадуш.)
ры́мскага (адуш.)		 ры́мскую ры́мскае ры́мскія (неадуш.)
ры́мскіх (адуш.)
Т. ры́мскім ры́мскай
ры́мскаю		 ры́мскім ры́мскімі
М. ры́мскім ры́мскай ры́мскім ры́мскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грэ́ка-ры́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грэ́ка-ры́мскі грэ́ка-ры́мская грэ́ка-ры́мскае грэ́ка-ры́мскія
Р. грэ́ка-ры́мскага грэ́ка-ры́мскай
грэ́ка-ры́мскае		 грэ́ка-ры́мскага грэ́ка-ры́мскіх
Д. грэ́ка-ры́мскаму грэ́ка-ры́мскай грэ́ка-ры́мскаму грэ́ка-ры́мскім
В. грэ́ка-ры́мскі (неадуш.)
грэ́ка-ры́мскага (адуш.)		 грэ́ка-ры́мскую грэ́ка-ры́мскае грэ́ка-ры́мскія (неадуш.)
грэ́ка-ры́мскіх (адуш.)
Т. грэ́ка-ры́мскім грэ́ка-ры́мскай
грэ́ка-ры́мскаю		 грэ́ка-ры́мскім грэ́ка-ры́мскімі
М. грэ́ка-ры́мскім грэ́ка-ры́мскай грэ́ка-ры́мскім грэ́ка-ры́мскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ла-ры́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. га́ла-ры́мскі га́ла-ры́мская га́ла-ры́мскае га́ла-ры́мскія
Р. га́ла-ры́мскага га́ла-ры́мскай
га́ла-ры́мскае		 га́ла-ры́мскага га́ла-ры́мскіх
Д. га́ла-ры́мскаму га́ла-ры́мскай га́ла-ры́мскаму га́ла-ры́мскім
В. га́ла-ры́мскі (неадуш.)
га́ла-ры́мскага (адуш.)		 га́ла-ры́мскую га́ла-ры́мскае га́ла-ры́мскія (неадуш.)
га́ла-ры́мскіх (адуш.)
Т. га́ла-ры́мскім га́ла-ры́мскай
га́ла-ры́мскаю		 га́ла-ры́мскім га́ла-ры́мскімі
М. га́ла-ры́мскім га́ла-ры́мскай га́ла-ры́мскім га́ла-ры́мскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эліністы́чна-ры́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эліністы́чна-ры́мскі эліністы́чна-ры́мская эліністы́чна-ры́мскае эліністы́чна-ры́мскія
Р. эліністы́чна-ры́мскага эліністы́чна-ры́мскай
эліністы́чна-ры́мскае		 эліністы́чна-ры́мскага эліністы́чна-ры́мскіх
Д. эліністы́чна-ры́мскаму эліністы́чна-ры́мскай эліністы́чна-ры́мскаму эліністы́чна-ры́мскім
В. эліністы́чна-ры́мскі (неадуш.)
эліністы́чна-ры́мскага (адуш.)		 эліністы́чна-ры́мскую эліністы́чна-ры́мскае эліністы́чна-ры́мскія (неадуш.)
эліністы́чна-ры́мскіх (адуш.)
Т. эліністы́чна-ры́мскім эліністы́чна-ры́мскай
эліністы́чна-ры́мскаю		 эліністы́чна-ры́мскім эліністы́чна-ры́мскімі
М. эліністы́чна-ры́мскім эліністы́чна-ры́мскай эліністы́чна-ры́мскім эліністы́чна-ры́мскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лі́чба, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Знак для абазначэння ліку.

Арабскія лічбы (1, 2, 3 і г.д.). Рымскія лічбы (I, II, III і г.д.).

2. Паказчык чаго-н., выражаны ў лічбах; сума, падлік.

|| прым. лі́чбавы, -ая, -ае.

Л. код.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акведу́к, ‑а, м.

Збудаванне ў выглядзе моста, якое служыць для пераводу і падтрымкі водаправодных труб, арашальных і гідраэнергетычных каналаў цераз равы, цясніны, даліны рэк, чыгункі і дарогі. Рымскія акведукі.

[Ад лац. aquaeductus — водаправод.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ри́мский ры́мскі;

ри́мское пра́во юр. ры́мскае пра́ва;

ри́мская це́рковь ры́мская царква́;

ри́мские ци́фры ры́мскія лі́чбы;

ри́мский Па́па церк. Ры́мскі Па́па.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́мскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Рыма, рымлян. Рымскі тэатр. Рымскае грамадства. // Уласцівы рымлянам, такі, як у рымлян. Рымскі нос. □ Палкія вочы, рымскі профіль, малыя поўныя губы, роўны, прыўзняты злёгку нос. Гартны.

2. Каталіцкі. Рымскі папа. Рымская царква.

•••

Рымскае права гл. права.

Рымскія лічбы гл. лічба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́чба ж. ци́фра;

○ ара́бскія ~бы — ара́бские ци́фры;

ры́мскія ~бы — ри́мские ци́фры;

кантро́льныя — ~бы контро́льные ци́фры;

◊ астранамі́чныя ~бы — астрономи́ческие ци́фры;

мо́ва ~баў — язы́к цифр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радні́цца, раднюся, роднішся, родніцца; незак.

1. Уступаць у адносіны роднасці з кім‑н. Не хацеў радніцца з Вайцехам Андрэй... Пташнікаў. Берберы ў гарадах апраналіся, як рымляне, насілі рымскія імёны, радніліся з рымскімі пасяленцамі. В. Вольскі.

2. Мець падабенства; збліжацца. Мардва па мове раднілася больш з «рускімі» — окала. Васілевіч. Вершы Купалы перыяду 1905–1907 гг. .. родняцца з аналагічнымі творамі Някрасава. Івашын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)