распу́хлы, -ая, -ае.

1. Які распух.

Распухлая рука.

2. перан. Які моцна павялічыўся ў памерах, аб’ёме (разм.).

Р. штат.

|| наз. распу́хласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распу́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. распу́хлы распу́хлая распу́хлае распу́хлыя
Р. распу́хлага распу́хлай
распу́хлае		 распу́хлага распу́хлых
Д. распу́хламу распу́хлай распу́хламу распу́хлым
В. распу́хлы (неадуш.)
распу́хлага (адуш.)		 распу́хлую распу́хлае распу́хлыя (неадуш.)
распу́хлых (адуш.)
Т. распу́хлым распу́хлай
распу́хлаю		 распу́хлым распу́хлымі
М. распу́хлым распу́хлай распу́хлым распу́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распу́хлы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. распу́хлы распу́хлая распу́хлае распу́хлыя
Р. распу́хлага распу́хлай
распу́хлае		 распу́хлага распу́хлых
Д. распу́хламу распу́хлай распу́хламу распу́хлым
В. распу́хлы (неадуш.)
распу́хлага (адуш.)		 распу́хлую распу́хлае распу́хлыя (неадуш.)
распу́хлых (адуш.)
Т. распу́хлым распу́хлай
распу́хлаю		 распу́хлым распу́хлымі
М. распу́хлым распу́хлай распу́хлым распу́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распу́хлы распу́хший; распу́хлый; см. распу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распу́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які распух, апух. Сцепаніда плакала, шморгала распухлым носам, туліла да грудзей малодшых — Валерку і Волечку. Асіпенка. [Хлопец] дакрануўся да распухлай губы. — Б’ешся ты здорава, — засмяяўся ён. Караткевіч.

2. перан. Разм. Які моцна павялічыўся ў памерах, аб’ёме. [Красікаў] запісваў у свой распухлы блакнот заданне на другую палову дня. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́хший распу́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запла́каны, ‑ая, ‑ае.

Са слядамі слёз, распухлы, пачырванелы ад плачу. Заплаканы твар. Заплаканыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вспу́хлый разг. успу́хлы, апу́хлы, напу́хлы; (распухший) распу́хлы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спла́каны, ‑ая, ‑ае.

1. Распухлы, пачырванелы ад плачу; са слядамі слёз. Сплаканы твар. □ Мукі ў цёткі няма, і яна, выцершы сплаканыя вочы, збіраецца ісці пазычаць у суседзяў. Якімовіч.

2. Які праліў шмат слёз, змучаны плачам. Сплаканы і знясілены, раскінуўшы ручкі, хлопчык спаў на зялёнай мураве. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взду́тый

1. (поднятый дуновением) узня́ты;

2. (вспухший) успу́хлы, напу́хлы; (распухший) распу́хлы; (вспученный) успу́шаны; (лёд) узня́ты;

3. (разожжённый) разг. раздзьму́ханы; (зажжённый) запа́лены;

4. перен. (о ценах) разг. узня́ты, нагна́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)