расплю́хаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расплю́хаю расплю́хаем
2-я ас. расплю́хаеш расплю́хаеце
3-я ас. расплю́хае расплю́хаюць
Прошлы час
м. расплю́хаў расплю́халі
ж. расплю́хала
н. расплю́хала
Загадны лад
2-я ас. расплю́хай расплю́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час расплю́хаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расплю́хаць сов. расплеска́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расплю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Плюхаючы, разліць. [Ладуцька:] — [Аляксей Гусак] такі высокі, тоўсты... І ходзіць роўненька — поўную шклянку вады пастаў яму на галаву, не расплюхае. Паслядовіч. Буланы нават не запыніўся перад мастком, адно расплюхаў капытамі рудую ваду. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расплюхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расплю́ханы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад расплюхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расплю́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расплюхваць — расплюхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расплеска́ть сов. расплю́хаць, мног. парасплю́хваць, разлі́ць, мног. паразліва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парасплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Расплюхаць усё, многае. Парасплюхваць ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбро́хаць

‘расплюхаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбро́хаю разбро́хаем
2-я ас. разбро́хаеш разбро́хаеце
3-я ас. разбро́хае разбро́хаюць
Прошлы час
м. разбро́хаў разбро́халі
ж. разбро́хала
н. разбро́хала
Загадны лад
2-я ас. разбро́хай разбро́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час разбро́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлі́ць, разалью́, разалье́ш, разалье́; разальём, разальяце́, разалью́ць і разлію́, разліе́ш, разліе́; разліём, разліяце́, разлію́ць; разліў, -ліла́; -ло́; разлі; -літы; зак., што.

1. Выліць часткова або поўнасцю; расплюхаць.

Р. малако.

2. Пераліць якуюн. вадкасць з адной пасудзіны ў некалькі іншых.

Р. віно ў шклянкі.

3. безас. Прымусіць выйсці з берагоў.

Рэчку разліло вельмі шырока.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Распаўсюдзіць ва ўсе бакі, па ўсёй прасторы чаго-н., у межах чаго-н.

Сонца разліло святло па зямлі.

◊

Вадой не разліць (не разальеш) каго — пра неразлучных сяброў.

|| незак. разліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разлі́ў, -ліву, м. (да 2 знач.), разлі́ўка, -і, ДМ -ліўцы, ж. (да 2 знач.), разліва́нне, -я, н. і разліццё, -я́, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)