раскула́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. раскула́чванне
Р. раскула́чвання
Д. раскула́чванню
В. раскула́чванне
Т. раскула́чваннем
М. раскула́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскула́чванне ср. раскула́чивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскула́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскулачваць — раскулачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскула́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (гіст.).

Пазбавіць заможных сялян (кулакоў) зямлі, сродкаў вытворчасці і палітычных правоў.

|| незак. раскула́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. раскула́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскула́чивание раскула́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кула́чыць

‘праводзіць раскулачванне каго-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кула́чу кула́чым
2-я ас. кула́чыш кула́чыце
3-я ас. кула́чыць кула́чаць
Прошлы час
м. кула́чыў кула́чылі
ж. кула́чыла
н. кула́чыла
Загадны лад
2-я ас. кула́ч кула́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кула́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)