раско́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
раско́льніца |
раско́льніцы |
| Р. |
раско́льніцы |
раско́льніц |
| Д. |
раско́льніцы |
раско́льніцам |
| В. |
раско́льніцу |
раско́льніц |
| Т. |
раско́льніцай
раско́льніцаю |
раско́льніцамі |
| М. |
раско́льніцы |
раско́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раско́льніца ж., в разн. знач. раско́льница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раско́льніца, ‑ы, ж.
Жан. да раскольнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раско́льница раско́льніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)