раско́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| раско́льніца | раско́льніцы | |
| раско́льніцы | раско́льніц | |
| раско́льніцы | раско́льніцам | |
| раско́льніцу | раско́льніц | |
| раско́льніцай раско́льніцаю |
раско́льніцамі | |
| раско́льніцы | раско́льніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)