раско́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. раско́льніца раско́льніцы
Р. раско́льніцы раско́льніц
Д. раско́льніцы раско́льніцам
В. раско́льніцу раско́льніц
Т. раско́льніцай
раско́льніцаю		 раско́льніцамі
М. раско́льніцы раско́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раско́льніца ж., в разн. знач. раско́льница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да раскольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́льница раско́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

secessionist

[siiˈseʃənɪst]

n.

адсту́пнік, раско́льнік -а m., адсту́пніца, раско́льніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schismatic

[sɪzˈmætɪk,skɪzˈmætɪk]

1.

adj.

раско́льніцкі, схізматы́чны

2.

n.

раско́льнік -а m., раско́льніца f.; схізма́тык -а m., схізматы́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)