раскаці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскачу́ раско́цім
2-я ас. раско́ціш раско́ціце
3-я ас. раско́ціць раско́цяць
Прошлы час
м. раскаці́ў раскаці́лі
ж. раскаці́ла
н. раскаці́ла
Загадны лад
2-я ас. раскаці́ раскаці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час раскаці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскаці́ць сов.

1. в разн. знач. раскати́ть;

р. ко́ла — раскати́ть колесо́;

р. бярве́нні — раскати́ть брёвна;

2. (развернуть скатанное) раската́ть;

р. дыва́н — раската́ть ковёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскаці́ць, ‑качу́, ‑ко́ціш, ‑ко́ціць; зак., што.

1. Коцячы, раз’яднаць, развесці ў розныя бакі. Раскаціць бочкі. □ Дастаць .. гармонік ніхто не мог. Для гэтага прыйшлося б раскаціць усю кучу бярвення. Якімовіч.

2. Разагнаўшы, паступова надаць вялікую скорасць чаму‑н. Раскаціць каляску.

3. Пакаціўшы, разгарнуць, раскруціць што‑н. згорнутае ў рулон. Раскаціць сувой. □ Хросны раскаціў на стале шарачак і аберуч пагладзіў яго. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскати́ть раскаці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раскаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскочваць — раскаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́чваць несов., в разн. знач. раска́тывать; см. раскаці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́чаны

1. в разн. знач. раска́ченный;

2. раска́танный;

1, 2 см. раскаці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раска́ты мн. л. ’двухкалёсны воз для вывазу лесу’ (Касп.), ’калёсы (воз) для возкі бярвенняў’ (Бяльк., Мат. Маг.). Ад раскаці́ць ’расцягнуць, развесці’, першапачаткова ’расцягнуць пярэднюю і заднюю частку воза, каб павялічыць яго даўжыню’, гл. каціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)