раска́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. расказаць.

2. Тое, што і аповед.

Усе слухалі р. старога рыбака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раска́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раска́з раска́зы
Р. раска́зу раска́заў
Д. раска́зу раска́зам
В. раска́з раска́зы
Т. раска́зам раска́замі
М. раска́зе раска́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раска́з, -зу м. расска́з; повествова́ние ср.;

усе́ мо́ўчкі слу́халі яго́ р. — все мо́лча слу́шали его́ расска́з (повествова́ние)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раска́з, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расказаць; славеснае паведамленне пра якія‑н. падзеі. Не апошнюю ролю ў .. мабілізацыі васьмі [сялян] адыграў дзедаў расказ аб раззбраенні польскага канвою. Колас. Рыбак стары сядзіць на пні І казачны расказ вядзе... Аб тым, што на сваім жыцці Русалак бачыў ён не раз. І што, гайсаючы ў трысці, Аднойчы тут сам чорт заграз. Смагаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расказа́ць, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа: -кажы́; -ка́заны; зак., што, аб кім-чым і пра каго-што.

Вусна паведаміць пра што-н. бачанае, чутае.

Р. пра ўсё перажытае.

|| незак. раска́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раска́з, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шва́нк

‘расказ’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шва́нк шва́нкі
Р. шва́нку шва́нкаў
Д. шва́нку шва́нкам
В. шва́нк шва́нкі
Т. шва́нкам шва́нкамі
М. шва́нку шва́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спо́ведзь, -і, ж.

1. Пакаянне ў грахах перад святаром і дараванне ім грахоў.

2. перан. Шчыры расказ пра сваё жыццё; прызнанне ў чым-н.

С. героя рамана.

|| прым. спо́ведны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змітусі́ць

‘узбаламуціць, ускаламуціць каго-небудзь, што-небудзь (змітусіць народ, змітусіць ваду); перабіць расказ каго-небудзь (змітусіць каго-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змітушу́ змітусі́м
2-я ас. змітусі́ш змітусіце́
3-я ас. змітусі́ць змітуся́ць
Прошлы час
м. змітусі́ў змітусі́лі
ж. змітусі́ла
н. змітусі́ла
Загадны лад
2-я ас. змітусі́ змітусі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час змітусі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ро́сказ і раска́з ’загад’ (Нас., Касп., Байк. і Некр., Стан. (Кітаб)). З польск. rozkaz ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Махале́я ’доўгі, нецікавы расказ’ (Бяльк.), ’хлусня’, ’хлус’ (Юрч.). Да махлява́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ея гл. Сцяцко, Афікс. наз., 36–37. Гл. таксама і махале́й.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)