ра́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ра́нка ра́нкі
Р. ра́нкі ра́нак
Д. ра́нцы ра́нкам
В. ра́нку ра́нкі
Т. ра́нкай
ра́нкаю		 ра́нкамі
М. ра́нцы ра́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́нка ж. ра́нка, сса́дина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да рана ​1 (у 1 знач.); невялікая рана. На назе, трошачкі вышэй за калена, Алімпа знайшла ў .. [Валодзі] ранку. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́на¹, -ы, мн. -ы, ран, ж.

1. Пашкоджанне тканак жывога арганізма, парушэнне яго цэласнасці.

Агнястрэльная р.

2. перан. Душэўны боль, пакуты.

Душэўная р.

|| памянш. ра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. ра́навы, -ая, -ае.

Ранавая інфекцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сса́дина ж. (ранка) ра́нка, -кі ж.; (синяк) сіня́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж. (разм.).

Гнойная або запалёная ранка, язва, струп.

Чужая б. нікому не баліць (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́зва

‘ранка на скуры; мор, эпідэмія; адмоўныя з'явы ў грамадстве’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́зва я́звы
Р. я́звы я́зваў
Д. я́зве я́звам
В. я́зву я́звы
Т. я́звай
я́зваю		 я́звамі
М. я́зве я́звах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Клупі́на ’ранка, драпіна’ (Др.-Падб., Гарэц.). Гл. калупаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бо́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Разм. Гнойная або запалёная ранка; язва, струп. [Васілька:] — Вы, дзядзя, ёдам памажаце больку, тады яна і загоіцца. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дра́піна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

Ранка на скуры, пашкоджанне на прадмеце ў выглядзе палоскі, зробленыя чым-н. вострым і тонкім.

Глыбокая д.

Ногі ў драпінах ад іржэўніку.

Д. на паліраваным стале.

|| памянш. дра́пінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)