ра́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ра́нка ра́нкі
Р. ра́нкі ра́нак
Д. ра́нцы ра́нкам
В. ра́нку ра́нкі
Т. ра́нкай
ра́нкаю
ра́нкамі
М. ра́нцы ра́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ра́нка ж. ра́нка, сса́дина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да рана ​1 (у 1 знач.); невялікая рана. На назе, трошачкі вышэй за калена, Алімпа знайшла ў .. [Валодзі] ранку. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́нка ж памянш kline Wnde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ранка

Том: 30, старонка: 8.

img/30/30-008_0022_Ранка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ра́на¹, -ы, мн. -ы, ран, ж.

1. Пашкоджанне тканак жывога арганізма, парушэнне яго цэласнасці.

Агнястрэльная р.

2. перан. Душэўны боль, пакуты.

Душэўная р.

|| памянш. ра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. ра́навы, -ая, -ае.

Ранавая інфекцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Марынкавіч Ранка

т. 10, с. 159

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сса́дина ж. (ранка) ра́нка, -кі ж.; (синяк) сіня́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

graze1 [greɪz] n. дра́піна; ра́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бо́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж. (разм.).

Гнойная або запалёная ранка, язва, струп.

Чужая б. нікому не баліць (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)