рама́нскі, -ая, -ае.

Які ўзнік на аснове старажытнарымскай культуры або звязаны з гэтай культурай.

Раманская культура.

Раманская філалогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рама́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рама́нскі рама́нская рама́нскае рама́нскія
Р. рама́нскага рама́нскай
рама́нскае		 рама́нскага рама́нскіх
Д. рама́нскаму рама́нскай рама́нскаму рама́нскім
В. рама́нскі (неадуш.)
рама́нскага (адуш.)		 рама́нскую рама́нскае рама́нскія (неадуш.)
рама́нскіх (адуш.)
Т. рама́нскім рама́нскай
рама́нскаю		 рама́нскім рама́нскімі
М. рама́нскім рама́нскай рама́нскім рама́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рама́нскі рома́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рама́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які ўзнік на аснове старажытнарымскай культуры або звязаны з гэтай культурай. Раманская культура. Раманскі стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балка́на-рама́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. балка́на-рама́нскі балка́на-рама́нская балка́на-рама́нскае балка́на-рама́нскія
Р. балка́на-рама́нскага балка́на-рама́нскай
балка́на-рама́нскае		 балка́на-рама́нскага балка́на-рама́нскіх
Д. балка́на-рама́нскаму балка́на-рама́нскай балка́на-рама́нскаму балка́на-рама́нскім
В. балка́на-рама́нскі (неадуш.)
балка́на-рама́нскага (адуш.)		 балка́на-рама́нскую балка́на-рама́нскае балка́на-рама́нскія (неадуш.)
балка́на-рама́нскіх (адуш.)
Т. балка́на-рама́нскім балка́на-рама́нскай
балка́на-рама́нскаю		 балка́на-рама́нскім балка́на-рама́нскімі
М. балка́на-рама́нскім балка́на-рама́нскай балка́на-рама́нскім балка́на-рама́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рома́нский рама́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Туне́ц ‘вялікая драпежная прамысловая рыба, Thunnus thynnus L.’ (ТСБМ), ‘рыба Thunnus vulgaris’ (Некр. і Байк.). Параўн. укр. ту́нець, туне́ць, рус. туне́ц, польск. tuńczyk, н.-луж. tunowa ryba, чэш. tuňak, славац. tuniak, славен. tún, túna, харв. tȕna, tûn, серб. ту̏њ, ту̀ња, макед. туна, туњ, балг. тон ‘тс’. Агульнаславянскае, запазычана праз ням. Thun(fisch), якое з італ. tonno < нар.-лац. thunnus, а апошняе са ст.-грэч. νύννος ‘тс’ < ст.-яўр. tannī́n ‘марская пачвара’ (Фасмер, 4, 121; Голуб-Ліер, 493; ЕСУМ, 5, 676). Сной₂ (791) услед за Фрыскам (1, 694) і Клюге₂₂ (729) ст.-грэч. νύννος выводзіць з нейкай старой міжземнаморскай мовы, магчыма, з фінікійскай, прыводзячы для параўнання ст.-яўр. (гл. вышэй) і араб. tinnīn ‘вялікая рыба’. Паводле Скока (3, 523), гэта далмацінска-раманскі рэлікт лац. thynnus, thunnus, які стаў балканскім італьянізмам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)