разрыўны́, -а́я, -о́е.

Які разрываецца ад удару.

Разрыўная куля.

Р. зарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрывно́й в разн. знач. разрыўны́;

разрывна́я длина́ техн. разрыўна́я даўжыня́;

разрывна́я пу́ля разрыўна́я ку́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дум-ду́м, нескл., ж.

Разрыўная куля з крыжападобным надрэзам, якая наносіць цяжкія раненні.

[Ад назвы прыгарада г. Калькуты — Дум-Дум, дзе ўпершыню вырабляліся гэтыя кулі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разрыўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разрыўны́ разрыўна́я разрыўно́е разрыўны́я
Р. разрыўно́га разрыўно́й
разрыўно́е		 разрыўно́га разрыўны́х
Д. разрыўно́му разрыўно́й разрыўно́му разрыўны́м
В. разрыўны́ (неадуш.)
разрыўно́га (адуш.)		 разрыўну́ю разрыўно́е разрыўны́я (неадуш.)
разрыўны́х (адуш.)
Т. разрыўны́м разрыўно́й
разрыўно́ю		 разрыўны́м разрыўны́мі
М. разрыўны́м разрыўно́й разрыўны́м разрыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стабіліза́тар, ‑а, м.

1. Прыстасаванне або прыбор для надання целу ўстойлівасці ў час руху. Стабілізатар самалёта. □ Чацвёртай [міне] — нямецкая разрыўная куля папала ў стабілізатар. Карпюк. З зямлі вытыркаўся зялёны пагнуты стабілізатар [бомбы]. Асіпенка.

2. Прыстасаванне для падтрымання пастаянства якой‑н. велічыні. Стабілізатар напружання.

3. Рэчыва, якое затрымлівае працэс змянення якога‑н. іншага рэчыва, саставу. Стабілізатар калоідаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)