разлуча́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разлуча́юся разлуча́емся
2-я ас. разлуча́ешся разлуча́ецеся
3-я ас. разлуча́ецца разлуча́юцца
Прошлы час
м. разлуча́ўся разлуча́ліся
ж. разлуча́лася
н. разлуча́лася
Загадны лад
2-я ас. разлуча́йся разлуча́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час разлуча́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлуча́цца несов.

1. разлуча́ться;

2. (о контакте) разъединя́ться;

3. разделя́ться;

чарада́ ~ча́лася на дзве ча́сткі — ста́до разделя́лось на́ две ча́сти;

4. перен., разг. расстава́ться; см. разлучы́цца 4;

5. страд. разлуча́ть; разъединя́ть; разделя́ть; см. разлучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлуча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разлучыцца.

2. Зал. да разлучаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлучы́цца, -лучу́ся, -лу́чышся, -лу́чыцца; зак.

1. з кім і без дап. Расстацца, перастаць быць разам (пра блізкіх, сяброў).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Раз’яднацца (пра што-н. злучанае).

Правады разлучыліся.

|| незак. разлуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. разлу́ка, -і, ДМ -лу́цы, ж. і разлучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разлуча́ться возвр., страд. разлуча́цца, разлу́чвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разобща́ться возвр., страд. разлуча́цца, раз’ядно́ўвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разлучаць — разлучыць і разлучацца — разлучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разлучу́ся разлу́чымся
2-я ас. разлу́чышся разлу́чыцеся
3-я ас. разлу́чыцца разлу́чацца
Прошлы час
м. разлучы́ўся разлучы́ліся
ж. разлучы́лася
н. разлучы́лася
Загадны лад
2-я ас. разлучы́ся разлучы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час разлучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлу́ка, ‑і, ДМ ‑лу́цы, ж.

1. Стан паводле знач. дзеясл. разлучацца — разлучыцца.

2. Расcтанне з кім‑н. родным, блізкім. Пасля такой доўгай разлукі з домам Аленка адчувала сябе шчаслівай. Колас. На пятым годзе разлукі з родным Міргарадам .. [Сярдзюк] натхнёна ўспамінае вішняк і галушкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разлуча́ць ’падзяляць на часткі’ (лід., Сл. ПЗБ), разлуча́цца ’падзяляцца на часткі’, ’адслойвацца (пра малако)’ (астрав., лаг., Сл. ПЗБ). Да лучы́ць 1 (гл.), параўн. ст.-слав. разлѫчити ’аддзяліць’ і пад. (< *orz‑lǫčiti, аб семантычным развіцці *lǫčiti ад ’разлучаць’ да ’злучаць’ гл. ЭССЯ, 16, 132–133).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)