раздрабня́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. раздрабня́ю раздрабня́ем
2-я ас. раздрабня́еш раздрабня́еце
3-я ас. раздрабня́е раздрабня́юць
Прошлы час
м. раздрабня́ў раздрабня́лі
ж. раздрабня́ла
н. раздрабня́ла
Загадны лад
2-я ас. раздрабня́й раздрабня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час раздрабня́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздрабня́ць несов. размельча́ть, измельча́ть, раздробля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздрабня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да раздрабніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздрабні́ць, -рабню́, -ро́бніш, -ро́бніць; -ро́бнены; зак., што.

1. Зрабіць дробным, больш дробным; раскрышыць.

Р. вугаль.

2. Раздзяліць на часткі, групы; расчляніць.

Р. сілы праціўніка.

|| незак. раздрабня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. раздрабне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размельча́ть несов. раздрабня́ць, драбні́ць; крышы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздрабня́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да раздрабніцца.

2. Зал. да раздрабняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздрабне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раздрабняць — раздрабніць і раздрабняцца — раздрабніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздробля́ть несов.

1. (размельчать) раздрабля́ць, раскры́шваць; (разбивать, повреждать) растру́шчваць;

2. (расчленять) раздрабля́ць, раздрабня́ць;

раздробля́ть си́лы проти́вника раздрабля́ць (раздрабня́ць) сі́лы праці́ўніка;

3. мат. раздрабля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мало́ць, мялю́, ме́леш, ме́ле; мялі; мо́латы; незак., што.

1. Раздрабняць зерне, ператвараючы ў муку.

М. жыта.

2. перан. Балабоніць, гаварыць абы-што (разм.).

М. лухту.

◊

Малоць языком (разм., неадабр.) — балбатаць няспынна, гаварыць абы-што.

|| зак. змало́ць, змялю́, зме́леш, зме́ле; змялі; змо́латы (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Трашы́ць ‘патрашыць (напр., рыбу)’ (Мат. Гом., Жд. 2, Янк. 1). Малаверагодна выводзіць з прасл. *trošiti ‘ўжываць, рабіць прыгодным для спажывання’, параўн. серб. тро̀шити ‘крышыць, раздрабняць’, ‘размінаць, таўчы’, балг. тро́ша ‘крышыць, рэзаць на кавалкі’, макед. троши ‘тс’, ст.-слав. трошити ‘рассейваць, раздрабняць’, ‘траціць, распускаць’, што ўзыходзяць да *troxa (Сной₂, 785; Скок, 3, 507; Фасмер, 3, 346), гл. трохі. Зыходзячы з семантыкі ‘вымаць вантробы, чысціць’, больш верагодна з патрашыць шляхам адсячэння пачатковага складу, успрынятага як прыстаўка дзеяслова закончанага трывання, гл. патрахі, потрахі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)