развалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак., што.
1. Разбураючы, паваліць, раскідаць.
Р. будыніну.
2. Прывесці ў стан развалу, у заняпад.
|| незак. разва́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
развалі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
развалю́ |
разва́лім |
| 2-я ас. |
разва́ліш |
разва́ліце |
| 3-я ас. |
разва́ліць |
разва́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
развалі́ў |
развалі́лі |
| ж. |
развалі́ла |
| н. |
развалі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
развалі́ |
развалі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
развалі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
развалі́ць сов.
1. прям., перен. развали́ть; разру́шить;
р. касцёр дроў — развали́ть поле́нницу дров;
р. гаспада́рку — развали́ть хозя́йство;
2. разг. (сильно поранить, рассечь) раскрои́ть;
р. нагу́ сяке́рай — раскрои́ть но́гу топоро́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
развалі́ць, ‑валю, ‑валіш, ‑валіць; зак., што.
1. Прымусіць распасціся; раскідаць (што‑н. сабранае ў якім‑н. парадку, складзенае). Разваліць штабель бярвення. // Раскалоць, разламаць на асобныя часткі ўдарам; рассячы. Разваліць калоду. / у безас. ужыв. — Памятаеце, як я вам расказваў пра Паківачову адрыну? — спытаў Алесь. — Ну, яшчэ дуб сухі амаль над нашай галавою разваліла. Караткевіч.
2. Разм. Разбурыць, ператварыць у руіны. Разваліць хату. □ — Прыйшлі ноччу — двое мужчын, адна баба. Набілі ў школе вокны, развалілі печ... Навуменка.
3. перан. Давесці да поўнага расстройства, да заняпаду; разладзіць. Разваліць работу. Разваліць дысцыпліну. □ — Яно праўда, — згадзіўся Косця, — дружную брыгаду не разваліш. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паразва́льваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Разваліць усё, многае.
П. дровы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раскавялі́ць, -вялю́, -ве́ліш, -ве́ліць; -ве́лены; зак., што (разм.).
Рассячы. разваліць, глыбока параніць.
Р. нагу сякерай.
|| незак. раскаве́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
развали́ть сов.
1. развалі́ць, мног. паразва́льваць, разбуры́ць, мног. паразбу́рваць, паразбура́ць;
2. перен. развалі́ць; см. разва́ливатьI;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разваліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паразва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разваліць усё, многае. Паразвальваць сцены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Раскавялі́ць ’рассячы, разваліць, глыбока параніць’ (ТСБМ). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)