развалі́ць сов.

1. прям., перен. развали́ть; разру́шить;

р. касцёр дроў — развали́ть поле́нницу дров;

р. гаспада́рку — развали́ть хозя́йство;

2. разг. (сильно поранить, рассечь) раскрои́ть;

р. нагу́ сяке́рай — раскрои́ть но́гу топоро́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)