разбо́ўтаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Размяшаць, боўтаючы.

Р. фарбу.

2. Боўтаючы, разліць.

Р. малако.

|| незак. разбо́ўтваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбо́ўтаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбо́ўтаю разбо́ўтаем
2-я ас. разбо́ўтаеш разбо́ўтаеце
3-я ас. разбо́ўтае разбо́ўтаюць
Прошлы час
м. разбо́ўтаў разбо́ўталі
ж. разбо́ўтала
н. разбо́ўтала
Загадны лад
2-я ас. разбо́ўтай разбо́ўтайце
Дзеепрыслоўе
прош. час разбо́ўтаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбо́ўтаць сов. разболта́ть;

р. яйцо́ — разболта́ть яйцо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Узбоўтваючы, размяшаць, перамяшаць. Разбоўтаць цеста. □ Хутка мне стала крыху лягчэй: рукамі і нагамі я разбоўтаў вакол сябе гразь. Гаўрылкін.

2. Боўтаючы, разліць. Разбоўтаць малако з бітона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбо́ўтаны прич. разбо́лтанный; см. разбо́ўтаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́ўтваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разбоўтаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дацеляпа́ць

‘разбоўтаць, расхістаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дацеляпа́ю дацеляпа́ем
2-я ас. дацеляпа́еш дацеляпа́еце
3-я ас. дацеляпа́е дацеляпа́юць
Прошлы час
м. дацеляпа́ў дацеляпа́лі
ж. дацеляпа́ла
н. дацеляпа́ла
Загадны лад
2-я ас. дацеляпа́й дацеляпа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дацеляпа́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разболта́ть​I сов.

1. (размешать) разбо́ўтаць, размяша́ць;

разболта́ть муку́ в воде́ разбо́ўтаць муку́ ў вадзе́;

2. (ослабить, расшатать) расхіста́ць; расхля́баць;

разболта́ть га́йку расхіста́ць га́йку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́ўтаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разбоўтаць.

2. у знач. прым. Які размясілі, размяшалі ездзячы, ходзячы. Людзі помняць усялякія здарэнні .., як ламаліся калёсы, трапляючы ў глыбокія западзіны між камення на дне топкай разбоўтанай гразі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разбі́ць ’разбіць, разграміць’, ’раскалоць, раздзяліць на часткі’, ’растрэсці, расцерушыць’ (ТСБМ, Бяльк.), ’растрэсці, расцерушыць (пракосы, сена)’, ’разлучыць закаханых, сям’ю’, ’раскалоць бервяно, палена’ (Янк. 2), ’растрэсці’, ’размяшаць, разбоўтаць’, ’раздзяліць’, перан. ’наесці (пра жывот)’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), розбі́ць ’пабіць’, ’павялічыцца ў аб’ёме’, ’закласці, пачаць складваць, аснаваць’ (ТС). Ад раз- і біць (гл.). Сюды ж разбі́ты ’раз’езджаны’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)